Vino koje pijes u sebi nosi priču zemlje iz koje ponikne loza, sunca koje zalije zrna, klime koja mu daje miris i ruku čoveka koji mu daje ukus. Vina koja predstavljamo su rodom iz župe, male pitome kotline oivičene sa severa obroncima Goča, sa juga Kopaonikom, a sa zapada zaštitnikom cele župe, Zeljinom. Proizvodnja groždja i vina počela je još dolaskom Rimljana u ove krajeve, a prva srpska svedočanstva o proizvodnji vina u Župi nalaze se u Povelji Stefana Nemanje iz XII veka, u kojoj župske podrume i vinograde poklanja manastiru Studenici.

Nošena burnim dogadjajima, porodica Ivanović se oko 1814. godine doseljava u Kozetin (današnji Aleksandrovac) i od tada do današnjih dana generacije Ivanovića bave se proizvodnjom groždja i vina. Dragoslav I. Ivanović po povratku iz Prvog svetskog rata, 1919. godine osniva vinarsko-rakidjijsku radnju. Osnovana firma brzo napreduje i godine 1939. i ’40. dostiže proizvodnju od 500.000 litara vina. Posle Drugog svetskog rata, odlukama vlasti proizvodnja zamire.

Godine 1996. njegov unuk Dragoslav I. Ivanović vraća se u Župu, iz prašnjavih fioka vadi stare dedine recepte i obnavlja porodičnu tradiciju. Vino ima moć da spaja ljude, čudnom igrom sudbine ljubav prema vinu i tradiciji spojila je 2002. godine tri prijatelja iz Francuske i Italije (Emmanuel Koenig, Cyrille Bongiraud i Lorenzo Maini) i jednog Srbina (Dragoslav Ivanović) u nastojanju da spoje čuvenu burgundsku vinsku kulturu sa onim sto se u Župi neguje vekovima. Uz minimalno mešanje u prirodne procese tokom prerade groždja i fermentacije šire, proizvode se vina na istinski tradicionalan način, koja u sebi nose svu ljubav i pažnju uloženu tokom nastajanja i sazrevanja.

Filozofija osnivača vinarije, Dragoslava Ivanovića, da se vino proizvodi u vinogradu doslovno se poštuje; rod groždja je strogo kontrolisan, a pre vinifikacije ostećena i zelana zrna se odstranjuju.