Mozda ce nekome trebati pa bih da ostavim komentar na ovu temu.

Velika je razlika između termociklične i parne peći.

Termociklične peći su obično i tunelske peći. Kod njih imamo gorionik (nafta, gas, struja) koji zagreva vazduh a koji se u mešnoj komori uz pomoc ventilatora meša sa prohlađenim vazduhom i gura u kanale koji prolaze kroz tunel. Taj zagrejani vazduh ne dolazi u dodir sa proizvodom koji se nalazi u posebnom delu peci gde prolazi traka (čelična puna, žičana ili traka od laminata). Prosto rečeno kao komora u komori. Konstrukcijski imamo dva tipa u zavisnosti da li ventilator gura hladan vazduh preko gorionika (nadpritisak) ili vuče vazduh (podpritisak). Takve su tunelske peci za pecenje hleba, kolača (formovani, brizgani, „pan di spagna“)… Ovo isto rešenje je primenjeno i kod roto peći s tim što nisam siguran da je ispoštovan princip da se zagrejani vazduh koji prelazi preko grejača ne dovodi u dodir sa proizvodom.

Parne (i termouljne) peci imaju drugačije rešenje. Kod njih imamo gorionik koji zagreva zatvoren sistem cevi u kome se nalazi voda odnosno para (pa odatle naziv parne) ili ulje (termouljne) koji tako zagrejani sistemom cevi greju, obično šamotne, ploče koje predaju akumuliranu toplotu.

U zavisnosti od vrste proizvoda koristimo jedne, druge ili trece (duvaljke) koje su se najbolje pokazale za pečenje lisnatog peciva.

Nadam se da će nekome pomoći…

Miško

 

[Autor]

Članci