Biti pčelar i baviti se pčelarenjem, ma u kom cilju, znači sroditi se sa životom.
Medicinski i drugi stručnjaci preporučuju da u interse očuvanja biološke ravnoteže u organizmu koja je ugrožena nepravilnom ishranom i nedovoljnom fizičkom aktivnošću,savremeni čovek nauči kako da održava svoje zdravlje, između ostalog, pomoću aktivne rekreacije, sporta i pravilne ishrane. Pravilna ishrana je bitan uslov zdravlja, otpomosti, radne sposobnosti i dugog trajanja ljuđskog života.
Naročito je važno da se koristi prirodna hrana jer jedino ona zadovoljava sve fiziološke potrebe ljudskog organizma. Korišćenjem prirodne, punovredne hrane,podstiču se zaštitni i detoksikacioni mehanizmi u čovekovom organizmu, što je naročito važno u vreme kad niko od nas nije zaštićen od podmukle hemijske i virusne invazije.
Savremena medicina ne posmatra više bolest samo kao prisustvo štetnih faktora u organizmu, već kao odsustvo korisnih elemenata bez kojih nastaju razna degenerativna oboljenja.
Sadržaj
Pčelarstvo-poezija poljske privrede
Istorija pčelarstva
Mitovi i legende o pčelama
Koristi pčelarstva
Povećanje prinosa
Savremeno pčelarstvo
Vrste pčelinjaka
Lokacija pčelinjaka
Veličina pčelinjaka
Košnica
Pčelinjak i izbor mesta za njega
Pčelarski pribor
Nabavka pčelinjih društava
Pčela
Vrste pčela
Oprašivanje
Medonosna pčela
Matica
Parenje matice i trutova
Radilica
Trut
Razvoj pčelinjeg društva
Život pčela
Bolesti pčela
Neprijatelji pčela
Pčelinji proizvodi
Med
Definicija i vrste meda
Sastav i osobine meda
Mešavine
Veštački med
Propolis
Matični mleč
Polen
Vosak
Pčelinji otrov
Naučna mišljenja o medu
Podsetnik iz pčelarstva
Leksikon stručnih reči
Kalendar radova na pčelinjaku
Pčelarski dnevnik
Literatura
Pčelarstvo − poezija poljske privrede
Biti pčelar i baviti se pčelarenjem, ma u kom cilju, znači sroditi se sa životom.
Medicinski i drugi stručnjaci preporučuju da u interse očuvanja biološke ravnoteže u organizmu koja je ugrožena nepravilnom ishranom i nedovoljnom fizičkom aktivnošću,savremeni čovek nauči kako da održava svoje zdravlje, između ostalog, pomoću aktivne rekreacije, sporta i pravilne ishrane. Pravilna ishrana je bitan uslov zdravlja, otpomosti, radne sposobnosti i dugog trajanja ljuđskog života.
Naročito je važno da se koristi prirodna hrana jer jedino ona zadovoljava sve fiziološke potrebe ljudskog organizma. Korišćenjem prirodne, punovredne hrane,podstiču se zaštitni i detoksikacioni mehanizmi u čovekovom organizmu, što je naročito važno u vreme kad niko od nas nije zaštićen od podmukle hemijske i virusne invazije.
Savremena medicina ne posmatra više bolest samo kao prisustvo štetnih faktora u organizmu, već kao odsustvo korisnih elemenata bez kojih nastaju razna degenerativna oboljenja.
Zajedno sa bioaktivnim materijama iz lekovitog bilja, svežeg voća i povrća, mineralnih voda i drugih prirodnih izvora i pčelinji proizodi predstavljaju dragocenu riznicu lekovito-profilaktičkih sastojaka koji se savremenom čoveku nude kao nezamenljivi delovi prirode i prijatelji čovekovog zdravlja.
Med je odvajkada zauzimao počasno mesto u čovečijoj ishrani, a u novije vreme i savremena nauka pridaje sve veći značaj medu i drugim pčelinjim proižvodima: mleču, polenu, propolisu, pčelinjem otrovu i tako dalje, jer sadrži većinu elemenata iz prirodne Mendeljejeve tablice. Zasićen je vitaminima, aminokiselinama i mnogim drugim biološki aktivnim supstancama.
Pčelarstvo (ili apikultura, od latinske reči apis − pčela) je vrsta poljoprivrednog zanimanja koje podrazumeva gajenje i iskorišćavanje medonosne pčele u košnicama za dobijanje direktnih ili indirektnih koristi.
Mesto gde se uzgajaju pčele naziva se Pčelinjak. Direktne koristi od bavljenja pčelarstvom pčelar dobija u sleđećim proizvodima: med, pčelinji vosak, pčelinji otrov (ubod), matični mleč, cvetni prah (polen, pelud), propolis, kao i rojeve i matice za reprodukcije u pčelarstvu. Indirektna korist koju daje pčelarstvo oprašivanjem poljoprivrednog bilja, znatno je veća od direktne, za oko 100 do 150 puta, jer u prirodi oko 80% biljaka su entomofilne (biljke koje oprašuju insekti). Oko 150 kulturnih biljaka na području Balkana zahteva oprašivanje pčelama. Pčelarenje može da bude: hobi, dodatni posao i komercijalni posao.
Da je pčelarstvo lepo, korisno, zanimljivo i zdravo zanimanje mnogi to znaju. Oni koji se bave pčelarenjem iz hobija kažu da nema lepšeg i zdravijeg zanimanja. Pčelarenje zahteva od pčelara da bude na otvorenom, na čistom vazduhu, da se rekreira, podstiče i podgreva u sebi osećanje zadovoljstva i ljubavi prema prirodi, prijateljstvu i druželjubivosti, poštovanje stvaralaštva i rada. Od tih majušnih, sitnih bića pčela, čovek može da sagleda šta znači i kako izgleda jedna savršena organizacija života i rada u kojoj sve pčele rade, šta znači i strpljivi rad i prikupljanje nektara i dobijane korisnih pčelinjih proizvoda: meda, mleča, propolisa, voska. Ima mnogo zainteresovanih ljudi za pčelarstvo, među kojima veliki broj „vikendaša“ koji često imaju izvanredne uslove za pčelarenje, ali oni i ne znaju kako da počnu sa pčelarenjem.
Pčelari, amateri koji su prvi put na svojoj okućnici počeli da gaje pčele ubrzo su primetili da im voće obilnije rađa jer pčele oprašivanjem povećavaju prinos jabuka, trešanja, višanja, kajsija i ostalog bilja i do 100 %, a ponekad i više.
U vezi sa osnivanjem pčelarenja postavlja se nekoliko osnovnih pitanja:
Prvo: da li pčelar-početnik može da podnese ubod pčele?
Ubod pčele može da podnese svaki čovek. Nekome ubod pčele ne smeta, međutim, ima ljudi kojima je dovoljan samo jedan ubod pčele pa da znatno oteknu. Srećom takvi, po pravilu, nemaju želje, niti im se pak preporučuje da se bave pčelarenjem. Pčele se mnogo manje ubadati pčelara ako im prilazi mirno, ako se ne brani od njih mlataranjem rukama i glavom, ako je prikladno obučen, obično u beloj odeći, ako je čist, bez mirisa, ako se ne znoji i slično. Pčele obično kidišu na sjajne predmete. Kod čoveka je sjaj u očima mamac za pčele i zbog toga pčelar početnik ne sme da ulazi u pčelinjak bez zaštitne kape. Pčele ne poznaju svoga gazdu. Čovek nije uspeo da pripitomi pčelu. Kako će se pčele ponašati prema onome ko sa njima radi, zavisi od niza faktora. Pčele su mirnije u pašnom periodu, zatim kada je vreme lepo i tiho, kad u košnici ima dosta hrane, kad se radi sa njima smireno i tiho.
Istorija pčelarstva
Pčelarstvo je jedno od najranijih zanimanja čoveka. Starije je od ratarstva, pa možda i od stočarstva. Predak današnjeg čoveka nije uzgajao pčele, već ih je tražio u šupljinama drveća i stena. Pčele je uništavao, a oduzimao im med i vosak, znači »lovio« je pčele. Najstariji podatak o pčelarstvu potiče iz kamenog doba. Nađen je u pećini kod Bakora u Španiji, stare oko 30.000 godina i na njemu je predstavljeno uzimanje meda iz stene.
Stari Egipćani i Asirci su među prvim uzgajali pčele. Poznavali su i metodu oduzimanja meda, a da ne unište pčele. U mnogim grobnicama nađeni su reljefi na kojima su naslikane pčele i med u saću. Stari Grci primili su veštinu pčelarenja od Egipćana, a Rimljani od Grka.
Mitovi i legende o pčelama
O pčelama su stvoreni mnogobrojni mitovi i legende. Tako je na obelisku Flemiš, sagrađenom otprilike preko 6.000 godina u drevnom Egiptu, napravljen lik pčele sa nagnutom glavom i uzdignutim krilima.
Amblem Gornjeg Egipta bio je lotosov cvet, a Donjeg Egipta pčela. Izražavajući svoju pokornost faraonu, Egipćani su u pismenim molbama crtali pčelu kao znak svoje privrženosti. Na grobovima prve dinastije faraona redovno je slikana pčela.
U Srednjem Egiptu bilo je pčelara od zanata koji su gajili pčele još 1900. godine pre nove ere. U grobnicama se na zidovima hramova još i danas vidi kako se dolazilo do meda. Slike koje se vide u Abukiru datiraju iz 2.500 godina pre naše ere. Već tada se med upotrebljavao za izradu medenjaka, pa i u medicini, kozmetici i religijskim ceremonijama tadašnjih vladara.
U staroindijskoj mitologiji pčele zauzimaju važno mesto i smatraju se svetim životinjama. Glavni bog Višnu, koji je otelotvoravao Sunce i davao život Vasioni, crtan je u obliku malene pčele koja se odmara na lotosovom cvetu. Bog Krišna predstavljen je sa pčelom plave boje, koja leti iznad njegove glave.
U Bibliji se više puta spominje Hanajana-zemlja kroz koju teče med i mleko, a jevrejski car Solomon savetuje sina: „Sine, jedi med jer je zdrav, a i slatko medeno saće je po tvom ukusu“. Asirija se u stara vremena nazivala ZEMLJOM MEDA I MASLINOVOG DRVEĆA. Još 2.000 godina pre naše ere tela umrlih oblagana su voskom i potapana u med.
Postoje pismena uputstva iz kojih se vidi da su Asirci izuzetno vešto rukovali pčelama i da su poznavali neku tajnu kojom su vladali pčelinjim rojevima.
Stari Grci su isticali med kao hranu, a znali su i za njegova lekovita svojstva. Naročito su cenili med od majčine dušice sa planine Himet. Tada se verovalo da bogovi na Olimpu piju „ambroziju“, piće u kome je glavni satojak med.